Franse couturière (Rome 1890 – Parijs 1975).

In juli 1984 is er in het Pavillon des Arts (Beaubourg) te Parijs een retrospectieve te zien geweest, die gewijd was aan Schiaparelli.
Uit deze tentoonstelling bleek dat deze ontwerpster reeds in 1930 springpakken, trompe-l’oeil jurken, bengelende vossen, hoeden in de vorm van een schoen en ‘glazen’ jurken bedacht.
Als gescheiden vrouw zonder geld weet Elsa in 1920 te Parijs een originele pull-over te ontwerpen, die ze door een werkloze Armeniër laat breien.
Het is een zwarte trui met een ingebreide, witte kraag en strik, een idee dat later onder meer door Roberta zal worden overgenomen.
Dat is het startsein voor een bedrijf dat tien jaar later 2.000 werknemers in dienst heeft.
Het begrip ‘boetiekmethode’ is haar geesteskind.
Ze reserveert als eerste een plaats in haar zaak voor kant-en-klare bloesjes, sjaals, hoeden, sieraden en parfums.

Schiaparelli Elsa

Schiaparelli is vooral een begrip geworden op het gebied van knettergekke hoeden, onder andere in de vorm van een piano, een schoen en een telefoontoestel.
Ze zijn vaak ontworpen door bekende kunstenaars, onder andere Dali, Picasso en Cocteau.
Salvador Dali is ook degene die de zeer opvallende divan ontwerpt, waarop de klanten hun beurt afwachten.
Deze divan van rood satijn heeft de vorm van twee reuzenlippen, waardoor Mae West model heeft gestaan.
Dezelfde filmster zou ook de inspiratiebron zijn geweest voor de fles van het Shocking-parfum, die de vorm heeft van een paspop.
Knoopjes van Schiaparelli zijn meesterwerkjes van keramiek, in de vorm van een dier, een hazelnoot, een sleutelgat, een bloem.
In 1951 sluit ze haar huis.
Later wordt het nog een paar seizoenen lang nieuw leven ingeblazen door Serge Lepage (1977), maar het mag niet baten.
Schiaparelli ontwerpt alleen nog brillen en foulards, die onder licentie in de VS worden gemaakt en verkocht, en trekt zich terug in Tunesië om haar memoires te schrijven.